- Szczegóły
- x. Andrzej
- Kategoria: Katechezy
- Odsłony: 184
Nauczanie religii w polskiej szkole stanowi wielkie dobro dla dzisiejszego młodego człowieka, które wymaga wspólnej troski ze strony rodziny, Kościoła i państwa. Lekcja religii w szkołach publicznych ma miejsce w 23 krajach Europy i jej obecność jest traktowana jako standard systemów edukacyjnych. W Polsce lekcja religii, wyrzucona przez władze komunistyczne po II wojnie światowej, powróciła do szkół publicznych w 1990 roku, kiedy rozpoczęły się procesy demokratyzacji życia w naszej Ojczyźnie.
Wyrażamy sprzeciw wobec ostatnich decyzji Ministerstwa Edukacji Narodowej odnoszących się do organizacji lekcji religii w szkole. Apelujemy o uwzględnienie woli rodziców, którzy w zdecydowanej większości posyłają swoje dzieci i młodzież na lekcje religii. W skali całego naszego kraju jest to prawie osiemdziesiąt procent rodziców. Oni mają prawo do lekcji religii na terenie szkoły publicznej, gdyż wynika to z podstawowych praw i wolności człowieka, zagwarantowanych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i Konkordacie między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską.
- Szczegóły
- x. Andrzej
- Kategoria: Katechezy
- Odsłony: 98
Umiłowani Siostry i Bracia!
Fragment Ewangelii św. Marka na dzisiejszą jedenastą niedzielę zwykłą, pozostawia nam przesłanie o królestwie Bożym, które Bóg „wsiewa” w ziemię ludzkiego serca. Teksty liturgiczne wyjaśniają, że jest to „królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju”. W przypowieści o ziarnku gorczycy dostrzegamy troskę Boga o życie ludzkie, o godne i właściwe warunki jego rozwoju i wzrostu, a wreszcie, o jego zbawienie. Bóg Wszechmogący jest Dawcą Życia, przez co jest obecny w poczęciu i życiu każdego człowieka. Życie nowej, unikalnej osoby ludzkiej, rozpoczyna się od poczęcia, czyli połączenia komórek matki i ojca. Od tego momentu każdy człowiek powinien mieć zapewnione pełne prawo do ochrony życia.
„Nie może istnieć prawdziwa demokracja, jeżeli nie uznaje się godności każdego człowieka i nie szanuje jego praw” – przypominał św. Jan Paweł II w encyklice Evangelium vitae (nr 101). Prawa każdego człowieka do życia chroni Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, Karta Praw Podstawowych UE oraz Konstytucja RP i zapisy ustawowe. Jest to elementarna zasada wpisana w naturę człowieka, której nie wolno naruszać. „Należy zatem stwierdzić z całą mocą i jasnością, nawet w naszych czasach, że obrona rodzącego się życia jest ściśle związana z obroną jakiegokolwiek prawa człowieka. Zakłada ona przekonanie, że każda ludzka istota jest zawsze święta i nienaruszalna w jakiejkolwiek sytuacji i w każdej fazie swego rozwoju” (Deklaracja Dykasterii Nauki Wiary Dignitas infinita, 91).
Czytaj więcej: LIST KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI W SPRAWIE OCHRONY ŻYCIA
- Szczegóły
- x. Andrzej
- Kategoria: Katechezy
- Odsłony: 120
- „Pan kiedyś stanął nad brzegiem, szukał ludzi gotowych pójść za Nim, by łowić serca słów Bożych prawdą” – śpiewamy w znanej piosence religijnej. Ojciec Święty Jan Paweł II wyznał, że piosenka ta rozbrzmiewała w jego sercu, gdy przyjmował urząd następcy świętego Piotra. Śpiewamy ją często podczas prymicji i na jubileuszach kapłańskich, odnosząc jej słowa jedynie do księży. Czy jednak Chrystus nie szuka także świeckich, którzy jako matki i ojcowie, lekarze i rolnicy, inżynierowie, nauczyciele czy przedsiębiorcy są „gotowi pójść za Nim”? Czy nie pragnie także przez nich „łowić serc słów Bożych prawdą”?
- Wszyscy mamy udział w kapłaństwie Chrystusa. To jest dziedzictwo, które otrzymaliśmy na chrzcie świętym. Kapłaństwo wszystkich ochrzczonych, całego ludu Bożego, nazywa się kapłaństwem wspólnym, tzn. posiadanym na równi przez duchownych i przez świeckich, tworzących jeden kapłański lud Boży. Sakrament bierzmowania, będący swoistym dopełnieniem sakramentu chrztu, utwierdza nas w tym kapłaństwie, jeszcze ściślej wiążąc z Kościołem, udzielając mocy Ducha Świętego i zobowiązując do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do jej obrony.
- Szczegóły
- x. Andrzej
- Kategoria: Katechezy
- Odsłony: 159
- Niejednokrotnie określamy niektórych ludzi mianem „charyzmatycznych mówców” czy też „charyzmatycznych przywódców”. W ten sposób chcemy powiedzieć, że osoby te posiadają niezwykłe zdolności: dar przemawiania do ludzi czy też niebywałe predyspozycje przywódcze, potrzebne do kierowania innymi. Wynika z tego, że „być osobą charyzmatyczną” to tyle, co być osobą obdarowaną konkretnymi talentami, darami, które pomagają w pracy z innymi ludźmi.
- Od początków Kościoła znane są specjalne dary udzielane przez Ducha Świętego zwane charyzmatami. Charyzmaty (z języka greckiego: „dary łaski”) – są to dary ofiarowane przez Ducha Świętego jednostkom lub grupom, mające służyć budowaniu wspólnoty. Poprzez te dary Duch Święty czyni wiernych gotowymi do podejmowania różnych dzieł czy inicjatyw, mających na celu wzrost świętości Kościoła i jego żywotności apostolskiej (por. 1 Kor 12; KK 10-12). Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że dary udzielane są także „dla dobra ludzi oraz ze względu na potrzeby świata” (KKK 799).